Dariusz Jaszczyk, zainspirowany moim felietonem pt. Bankier inwestycyjny (dwa posty niżej), nadesłał wiersz na ten temat. Publikuję za zgodą autora.

Bankier inwestycyjny

Był sobie kiedyś Prezes Goldmana

Dzień Boży tyrał w imieniu Pana

Poznajcie proszę Lloyda Blankfeina

Na pół anioła, a pół Einsteina

Człek to bogaty, bezpruderyjny

W końcu to bankier inwestycyjny

A że pracuje w imieniu Boga

Nie wie co małość i ludzka trwoga

Światem on rządzi, kasę pożycza

Polakom zabrał Marcinkiewicza

Który finansów polskich był kwiatem

Teraz już wspólnie sterują światem

Ten pierwszy w boskiej łasce i chwale

Drugi nie mniejszy od niego wcale

Znany był w całym ZCHN-ie

Drugi czy trzeci po Szopenie

I tak ci wielcy, święci mężowie

Choć w średnim wieku obaj panowie

W ramionach uczuć się rozpłynęli

Tamten do Boga, ten Izabeli

Rzecz wielce sprytną więc umyślili

Kryzys zaczęli, kryzys skończyli

I tak pionkami manewrowali

Że konkurentów powykańczali

Dzisiaj znaleźli sobie frajera

Pewnego dziadka Paula Volckera

Co w FED-zie robiąc przez całe życie

Teraz w Senacie spiskuje skrycie

I tak populizm oraz omamy

Do ucha spłyną pana Obamy

Ten gniewem zawrze uniesion wielce

Wielu bankierów umrze na serce

I tu historia opowiedziana

Świat legnie u stóp pana Goldmana

Historię tworzą bowiem wybrańcy

A zwłaszcza Boga pomazańcy